Βρισκόμαστε στην τσιμεντούπολη .Μια πραγματικά σύγχρονη πόλη…Για να δουμε τι σημαίνει σύγχρονη;΄;;;;
Οι άνθρωποι σ΄ αυτήν την πόλη έχουν γίνει σα ρομπότ.
Όλα τα πρόσωπα είναι ανέκφραστα .Όλα εκτός απ' τα πρόσωπα
των παιδιών .δεν έχουν μείνει σχεδόν καθόλου δένδρα πουθενα μέσα στην πόλη και το τελευταίο πάρκο στο κέντρο της πρόκειται να γίνει ..εμπορικό κέντρο. ενώ όλοι πετούν τα σκουπίδια όπου νάναι…Τα παιδια είναι απέλπισμένα…
Ναι αλλά ποιός θα τους βοηθήσει;
Η κακιά μάγισσα μόλυνση έχει κατακτήσει άλλη μια πόλη.
τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Σα να μην έφθανε που καταστρέφεται ό,τι απέμεινε από
τα δέντρα ,κανείς δεν κάνει ανακύκλωση.
Οι καημένοι οι κάδοι ανακύκλωσης είναι γεμάτοι με σκουπίδια
κάθε είδους.
Τόσο χάλια είναι τα πράγματα που το απορριμματοφόρο
της ανακύκλωσης τους προσπερνά όλους, χωρίς να
σταματήσει καθόλου.
Για ποιό λόγο να το κάνει άλλωστε;
Ε λοιπόν η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ένα απόγευμα
τα παιδιά μαζεύονται στην πλατεία δίπλα στο σχολείο.
Είναι αγανακτισμένα.
‘’- Επιτέλους Πρέπει κάτι να κάνουμε. Μέχρι να μεγαλώσουμε με τα
μυαλά που κουβαλούν αυτοί τα δέντρα θα τα βλέπουμε
μόνο σε φωτογραφίες. .Κάτι πρέπει να γίνει αλλά ποιός θα μας
βοηθήσει;’’
Δεν πρόλαβε να τελειώσει τα λόγια του το παιδί που μιλούσε
κι εμφανίστηκε μπροστά τους -απίστευτο- μια κατάξανθη
νεράιδα….
‘’-Μα καλά υπάρχουν νεράιδες πια στην εποχή μας;’’
‘’-Όσο θα υπάρχουν μάγισσες, θα υπάρχουν και νεράιδες. Ειμαι η νεράιδα της χαράς. .Βλέπω πως το όνομα μου είναι άγνωστο σε αύτη την πόλη .Αλλά και εσάς δεν σας βλέπω καθόλου χαρούμενους .Τι θα λέγατε αν αλλάζαμε λίγο τα πράγματα;;;;;;
Άκουσα αυτά που λέγατε και μάλλον μπορώ να σας
βοηθήσω.
Ακούστε τι σκέφθηκα….’’
Με το που είπε το σχέδιο της στα παιδιά, φωτίστηκε το πρόσωπό
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε όπως όλες οι άλλες μέρες,
Ή τουλάχιστον έτσι έμοιαζε να γίνεται στην αρχή.
Οι άνθρωποι πήγαιναν στις δουλειές τους, τα παιδιά κατευθύνονταν
στο σχολείο. Όταν ξαφνικά ήρθαν τα πάνω κάτω….
Μια γυναίκα φεύγοντας για τη δουλειά της πήγε να πετάξει ,όπως κάθε πρωί,
μια σακούλα σκουπιδιών, αλλά προς μεγάλη της έκπληξη ο κάδος
δεν άνοιγε με τίποτε .Χωρίς δεύτερη σκέψη κατευθύνθηκε στο
διπλανό κάδο -Στον κάδο ανακύκλωσης. -Δεν ήταν η πρώτη φορά
‘’-Τι ανακύκλωση και βλακείες .Αυτά δεν έχουν κανένα νόημα.
Ποιά η διαφορά;’’ Μονολόγησε…
Στον μπλε κάδο όμως την περίμενε μια δεύτερη έκπληξη.
Ούτε κι αυτός άνοιγε όσο κι αν το προσπάθησε.
Το πιο περίεργο είναι πως η ίδια σκηνή με μικρές διαφορές
επαναλήφθηκε σε πολλά σημεία της πόλης.
Μέχρι τις 10:00 π.μ η υπηρεσία του Δήμου είχε δεχθεί εκατοντάδες
Τηλεφωνήματα Κανένας κάδος σε κανένα σημείο της πόλης δεν άνοιγε.
Και ως το μεσημέρι το γεγονός αυτό ήταν πρώτη είδηση σε όλα τα μέσα ενημερώσης.
Όχι μόνον δεν άνοιγε κανένας κάδος, αλλά και οποιαδήποτε
προσπάθεια έκαναν οι Τεχνικοί του Δήμου δεν είχε κανένα αποτέλεσμα.
Άρχισαν οι περισσότεροι κάτοικοι, χωρίς δεύτερη σκέψη ν' αφήνουν
τα σκουπίδια τους εξω από τους κάδους και μέχρι την επόμενη μέρα
άρχισε η Τσιμεντούπολη να μετατρέπεται σε Σκουπιδούπολη.
Όσες εκκλήσεις κι αν έκανε ο Δήμαρχος της πόλης να μην
κατεβάζουν τα σκουπίδια οι περισσότεροι κάτοικοι ήθελαν να τα ξεφορτωθούν και δεν τους ένοιαζε καθόλου...
Όση προσπάθεια κι αν έκαναν τ' απορριματοφόρα δεν προλάβαιναν με τίποτε
να μαζεύουν όλα τα σκουπίδια.
Και τότε συνέβη κάτι ακόμη πιο ανεξήγητο που έκανε τα πράγματα άκομη πιο δύσκολα . Ολα τ' απορριμματοφόρα ταυτόχρονα έπαθαν μια μυστηριώδη βλάβη και παρέμειναν ακινητοποιημένα.
Μέσα σε δύο μέρες η κατάσταση στην πόλη ήταν απελπιστική.
Η εικόνα ήταν απαράδεκτη. Λόφοι σκουπιδιών είχαν σχηματιστεί
δίπλα σε κάθε κάδο και καθώς οι κάτοικοι συνέχισαν απτόητοι να κατεβάζουν τα σκουπίδια τους άρχισε
ν' απειλείται η υγεία όλων. Απ' τη μια η υψηλή θερμοκρασία,
απ' την άλλη οι γάτες του δρόμου έκαναν το έργο τους και οι δρομοι ήταν πια απερίγραπτα επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία…
Ο καημένος ο δήμαρχος ήταν απελπισμένος ένιωθε πως
βρισκόταν σε αδιέξοδο. Είχε ζητήσει την βοήθεια των γύρω πόλεων
που η αλήθεια είναι πως έσπευσαν να βοηθήσουν στέλνοντας δικά
τους οχήματα αλλά τα μυστήρια συνεχίζονταν .Με το που έμπαιναν
στα όρια της πόλης οι μηχανές τους σταματούσαν.
Ξέρω πως έχετε μεγάλη περιέργεια απ' τη μια κι απ' την άλλη,
Καταλαβαίνετε πως όλοι αυτοί έχουν σχέση με το σχέδιο της νεράιδας
άρα ξέρετε πως είναι για καλό.
Ας γυρίσουμε λοιπόν το χρόνο πίσω κι ας ακούσουμε όσα είπε η Νεράιδα στα
Παιδιά την προηγούμενη μέρα…
-‘’Ακούστε τι σκέφθηκα .Ήρθε η ώρα να ταρακουνήσουμε τους μεγάλους.
Δυστυχώς προτιμούν να είναι βολεμένοι παρά υπεύθυνοι.
Ο ένας ρίχνει το φταίξιμο στον άλλον κι αν συνεχίσουν έτσι μέχρι να
μεγαλώσετε αυτή η πόλη θα ερημώσει γιατί κανείς άνθρωπος δεν θα μπορεί να ζήσει σ' αυτήν .Θα τους δείξουμε πως μόνον όλοι μαζί θα
μπορέσουν να λύσουν αυτό το πρόβλημα .Για να δούμε τι θα κάνουν...
Και πρώτ’ απ' όλα θα τραβήξω την προσοχή τους, θα τους ξεβολέψω.
Αλλιώς δεν πρόκειται να μ' ακούσουν ούτε να καταλάβουν πόσο
εγκληματικό είναι αυτό που κάνουν . Θα μπλοκάρω τους κάδους πρώτα
και μετά τ' απορριμματοφόρα .Έτσι θα τους αναγκάσω να κάνουν
παρέα με τα σκουπίδια που τόσο ασυνείδητα πετούν κι έπειτα...
Τη συνέχεια δεν σας τη λέω για να έχετε και σεις αγωνία.
Που είμασταν λοιπόν;
Α ναι! Στον δήμαρχο που είχε απελπιστεί .Αυτή ακριβώς τη στιγμή
έλαβε μία επιστολή.
-Εσείς ξέρετε από ποιόν-χωρίς αποστολέα - που έλεγε τα
‘’Αν θέλετε να μάθετε για ποιον λόγο συμβαίνουν όλα αυτά ανοίξτε όλοι τις τηλεοράσεις σας σήμερα στις 8 το βράδυ. Όλοι οι σταθμοί θα δείχνουν ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα...!Ο Δήμαρχος αναστατώθηκε και αποφάσισε να ειδοποιήσει όλους τους πολίτες. Φοβόταν αυτό που θα μάθαινε ,αλλά πίστεψε
πως ήταν κάτι που έπρεπε επιτέλους να το αντιμετωπίσουν όλοι μαζί …
Έγιναν λοιπόν ανακοινώσεις
από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση και στις 8 μ.μ ,όλοι οι πολίτες με κομμένη την ανάσα περίμεναν να μάθουν τι είχε συμβεί και ποιος ήταν υπεύθυνος για τα χάλια της πόλης τους.. Αυτό που αντίκρισαν τους παραξένεψε πολύ .Μια ομάδα παιδιών στεκόταν μπροστά στην κάμερα .Ένα απ΄αυτά άρχισε να μιλάει :
-‘’.Λυπόμαστε πολύ που φτάσαμε σε αυτό το σημείο αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Αποφασίσαμε όλα τα παιδιά να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας .Φαίνεται πως δεν σας απασχολεί πραγματικά αυτό που συμβαίνει στην πόλη, αλλά και σε όλο τον πλανήτη μας. Κι αν συνεχίσετε έτσι τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα για όλους. Κοιτάξτε ποιά θα είναι η εικόνα της Τσιμεντούπολης σε δέκα χρόνια από τώρα, αν συνεχίσουμε να έχουμε τις σημερινές συνήθειες .Και λέγοντας τα τελευταία λόγια έδειξε μια μεγάλη οθόνη. Αυτό που αντίκρισαν τους έκανε να παγώσουν από τρόμο. ΄Έμοιαζε να παρακολουθούν μια ταινία τρόμου, μόνο που δυστυχώς, ήταν η εικόνα της πόλης τους …...Πανύψηλα κτίρια με πολύ μικρά παράθυρα υπήρχαν παντού. Αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν σ ΄όλους τους δρόμους .Οι άνθρωποι κυκλοφορούσαν με ειδικές μάσκες καθώς ο αέρας περιείχε πια σκέτο δηλητήριο για όποιον το εισέπνεε. Κανένα παιδί δεν έπαιζε στους δρόμους .Δεν υπήρχε ούτε ένα δέντρο σε κανένα σημείο της πόλης Το τελευταίο δέντρο που κατάφεραν να σώσουν το φύλαγαν στο μουσείο της πόλης .Εκεί πήγαιναν τα παιδιά για να δουν πώς ήταν αυτά τα δέντρα για τα οποία διάβαζαν, στο ίντερνετ και πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή όλων αν υπήρχαν ακόμη δέντρα στην πόλη τους. Τα τρόφιμα, είχαν πια τελειώσει και όλα τα καταστήματα πουλούσαν χημικές τροφές…. Χαπάκια με γεύση σπανάκι, μακαρόνια ,μπιφτέκια, αυγό .Κανείς δεν μασούσε την τροφή του…. και όλοι απλά κατάπιναν χάπια τροφής .Τις αληθινές τροφές τις έβλεπαν μόνο σε ταινίες.. . Η οθόνη έσβησε και το παιδί με σκοτεινιασμένο το βλέμμα είπε κοιτάζοντας την κάμερα..
‘’Σκεφτήκατε ποτέ σε ποια πόλη μας αναγκάζετε να ζήσουμε όταν θα φτάσουμε στην ηλικία σας?΄΄
Αλήθεια εσείς θα θέλατε να ζήσετε σε μια τέτοια πόλη;;;;;
Όλοι όσοι παρακολουθούσαν ένιωθαν ακριβώς το ίδιο…θυμό για τον ίδιο τους τον εαυτό αλλά και φόβο καθώς θα έπρεπε να κοιμηθούν όπως είχαν στρώσει…ζώντας σε μια πόλη φυλακή….
--‘’Αν όμως αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε η πόλη μας μπορεί να γίνει ονειρεμένη και όχι εφιαλτική….’’
Αυτό που αντίκρισαν αυτή τη φορά τους πλημμύρισε με τεράστια ανακούφιση….
Ήταν ποτέ δυνατόν αυτό που έβλεπαν στην δεύτερη οθόνη να είναι εικόνες από την δική τους πόλη στο μέλλον;΄;;
Το μόνο που μπορούσαν να αναγνωρίσουν ήταν κάποια χαρακτηριστικά κτίρια γιατί κατά τα άλλα η σημερινή Τσιμεντούπολη έμοιαζε κυριολεκτικά με ..ΟΝΕΙΡΟΎΠΟΛΗ.
Δεξιά και αριστερά στους δρόμους υπήρχαν ζαρντινιέρες με πολύχρωμα λουλούδια… Στους δρόμους δεν κυκλοφορούσαν παρά μόνον ποδήλατα και οικολογικά λεωφορεία.. Υπήρχε μάλιστα και χωριστός ποδηλατόδρομος για τα παιδικά ποδήλατα ..Όσο για το κέντρο της πόλης ήταν το όνειρο κάθε μικρού και…..μεγάλου παιδιού. Ένα τεράστιο πάρκο που όμοιο του δεν υπήρχε πουθενά .Γήπεδα για κάθε είδους αθλοπαιδιές ,παιδικές χαρές, ειδικά διαμορφωμένοι χώροι για πικ νικ ποδηλατόδρομοι ,ενώ το καλύτερο από όλα ήταν μία τεχνητή λίμνη ιδανική για να κάνουν βαρκάδα τα παιδιά με τους γονείς τους…
Ένας πραγματικός παράδεισος
….Μια Ονειρούπολη…
-‘’Είμαστε σίγουροι πως αυτή είναι η πόλη που όλοι μας προτιμούμε ..Για να μην ζήσουμε τον εφιάλτη που είδαμε πριν λίγο στην πρώτη οθόνη θα πρέπει όλοι μαζί να βοηθήσουμε για να λυθούν τα μάγια . ΌΛΟΙ είμαστε υπεύθυνοι για αυτό που έχει συμβεί. Όλοι μαζί θα πρέπει να το διορθώσουμε….
Αυτή είναι η τελευταία μας ευκαιρία.
.ΑΚΌΥΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
ΠΡΩΤΟΝ :
όλοι οι κάτοικοι από 7 χρονών και πάνω θα πρέπει με δικά τους χρήματα ν’ αγοράσουν μέχρι αύριο το πρωί από ένα φυτό που τους αρέσει (τα παιδιά να ζητήσουν το χαρτζιλίκι τους και να κρατήσουν και ένα ευρώ).Προσοχή!! !Αν κάποιος κάνει ζαβολιά, θα καταστρέψει όλοι την προσπάθεια.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ Στις 11:00 το πρωί θα βρεθούμε στην είσοδο της πόλης. Εκεί που θα γίνει το εμπορικό κέντρο .Σας περιμένει μια έκπληξη!’’ Οι οθόνες έκλεισαν αλλά ήδη ειχαν ανοίξει τα μυαλά όλων των κατοίκων μετά από το σοκ που έπαθαν με όσα είχαν δεί……
Το τι έγινε δεν περιγράφετε. Τα παιδιά σπάσανε τους κουμπαράδες τους και έτρεχαν με τους γονείς τους να αγοράσουν φυτά. Η πιο πολύχρωμη διαδήλωση στη ιστορία έγινε από νωρίς το πρωί της επόμενης μέρας .Ο κινητός αυτός κήπος έφτασε στον τόπο συνάντησης .Μικρά ,μεγάλα φυτά. Μικροί ,μεγάλοι άνθρωποι ενώθηκαν σ’ ένα πανηγύρι.
Μόλις αντίκρισαν την επιτροπή των παιδιών - ,που αναγνώρισαν από την τηλεόραση- , οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που είχαν μαζευτεί ,αυτή η πολύχρωμη θάλασσα σώπασε και περίμενε οδηγίες.
΄΄Λοιπόν ΄΄Είπε το παιδί που μιλούσε και την προηγούμενη μέρα στην τηλεόραση. ΄΄Μάλλον είμαστε αποφασισμένοι .Τώρα μένει να συνεργαστούμε. Θα κάνουμε την δεντροφύτευση και με τα χρήματα που κρατάτε θα φτιάξουμε το ωραιότερο και μεγαλύτερο πάρκο που έχετε δει. Τα παιδιά σας θα είναι περήφανα για σας .Αυτό το πάρκο θα είναι το ξεκίνημα της νέας μας ζωής. Θα ανήκει σε όλους γιατί καθένας θα έχει βάλει το φυτό του ,
το ευρώ του και κυρίως την αγάπη του....Το εμπορικό κέντρο θα γίνει αλλού . ….. . εμείς προτιμούμε να αναπνέουμε και να γελάμε και όχι να ψωνίζουμε τον πόνο μας για να ξεχνάμε…….
Το σύνθημα μας είναι:::
ΟΝΕΙΡΕΨΟΥ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ ..ΑΛΛΙΩΣ …
ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ , αλλά και όποιος άλλος θέλει, μπορεί να σκορπίσει το μήνυμα αυτό όπου μπορεί και είμαστε σίγουροι πως έτσι πολλούς φίλους θα βρει…
Κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία αυτή ή μήπως μόλις τώρα άρχισε΄
ΤΙ ΛΕΣ ;;;;;;
ΈΣΥ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ….Σε ποια πόλη θα ήθελες να ζήσεις….
Τσιμεντούπολη η Ονειρούπολη;;;;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου